Kim söylemiş ,benim kafamda nasıl yer bulmuş hiç bilmiyorum bu söz. Filistin-İsrail çatışması, hatta tarihe muhtemelen Filistin Soykırımı olarak geçecek bir savaşın ortasında bu söze denk geldim. Tüm haber kaynaklarından bu karşılıklı vahşeti okuyoruz, dinliyoruz, izliyoruz sonra mecbur hayatımıza devam ediyoruz.
Dünya berbat bir halde.En son yahudi soykırımında bu duyguların hissedildiğini düşündüm. O dönem insanlar belki de bu kadar şahit değillerdi yaşananlara. Teknlolji gereği biz daha yakın hissediyoruz herşeyi. Birebir yaşıyoruz. Çocukları düşünüyoruz. Çocuğumuzu sevip kucaklarken vicdan azabı hissediyoruz. Daha çok yeni Şubat'ta aynı duyguları yaşadık. Yemek yerken yine vicdan azabıyla yedik yemeklerimizi, depremzedelere yardım için birbirimizle yarıştık. Ama 8 ay sonra savaşla aynı duygular geri geldi...Ondan önce Ukrayna için yaşadık aynı hisleri...Neden durulmuyor ? Gerçekten simülasyon olabilir mi Dünya ?
