Zamanlama

Şuan bir projenin pilotu için çağrı merkezindeyim.Yazı yazılacak zaman değil ya işte gelince tutamıyorsun.Nereye kayboldu o coşku ? cümlesi kafamda sürekli.Özellikle böyle 30 yaş altı grubun yoğunlukta olduğu çalışma ortamlarına girdiğimde hissettiğim duygularla canlanıyor bu soru kafamda...

Hakikaten nereye kayboldu o coşku ? Giderek eşime benzediğimi farkediyorum.Hayranı olduğum o soğukkanlılık meğer yaşın getirdiği bir şeymiş.Duygusal gel gitler yaş ile azalıyormuş.Sadece duygusal gel gitler değil yaşama aşkına da birşey olmuş sanki...En ufak anların verdiği mutluluklar giderek azalmaya başlamış gibi.İşlerin yoğunluğu mu haftaya gireceğim sınavın stresi mi ? Yiğit e yetemiyorum korkusu ve endişesi mi ? Nedir beni coşkudan uzaklaştıran...

2015 için hedefim PMP sertifikası almak yanında başka bir şeyler de olmalıydı.Mesela spora başlamak...

Bazen birini herhangi o an içimin ısındığı birini gördüğümde hep konuşasım geliyor.Dinlemeden sürekli konuşmak..Sadece konuşmak...Neden böyle oldum ?

Zamanlama kötü kendimi şuan keşfe çıktım.Şu proje bir yol alsaydı...Şu proje o proje bu proje....Zaman gidiyor..

Hastasıyım

Nedendir bilmiyorum bu sabah Kürk Mantolu Madonna da okuduğum bir cümle aklıma geliverdi

 Bir insanın içindeki niyeti bildiğimizde ondan artık  korkmadığımızı, bütün korkuların aslında karşındaki insanın niyetini bilmediğimizden olduğu gibi benim şuan yazamadığım ama Sabahttin Ali nin ustaca döktürdüğü bir cümle idi.

Aradığım cümleyi bulamadım.

Sonra kitapta okuduğum derin cümleleri araştırmaya başladım.Kitabın hazine olduğunu bir kez daha anladım.Evet hastasıyım bu kitabın.

"Kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler."

"Bir şey noksandı, fakat bu neydi? Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidini kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm."


"Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğumuzu zannetmektir ki, ne kendimiz bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur."

Bir an bir ömür

Bazen bir an bir ömür sürsün istersin ya ben dün  o şarkıları çaldığımız anın hiç bitmemesini , hep sürmesini istedim.