25 Şubat 2009 Çarşamba

Bu da ikinci gün



Evet duygusal patlamaların olduğu ikinci günü yaşıyorum.Bu ruh hali yapışmış gibi biraz da..Tamamen çözülmüş gibi mi hissediyorum.Hayır hayır uzaklaşmak istiyorum bir süre.Hatta işe de gelmek istemiyorum.Beni etkileyen olumusuz bişeyler var etrafta onlardan sıyrılmak istiyorum.

Hatta bi süre yok olmak istiyorum.Bu sabah rüyamda olduğu gibi amaçsızca birden bilmediğin bi yere yokolmak.Yada Eternal Sunshine of the Spotless Mind daki gibi hafıza mı sildirmeli.Ufak şeyler geçmişteki sıkıntıları mı hatırlatıyor yoksa.Yoksa yoksa ne ?

17 Şubat 2009 Salı

Adapazarı

Adapazarındaki puslu akşamları özlüyorum.Ne yaz ne de kış...Mevsim geçişleri çok güzeldir adapazarında, kampüse uzanan tepenin yamacındaki evimiz ve kampüsün gürültülü neşeli yolu.Dışarıda oyanayan çocukların bağırışları ve bu güzel sesler arasında sınava çalışmaya çabalamak...

Bazen halı yıkadığımız, bazen göz yaşı döktüğümüz,hatta evde kaldığımız ilk sene hoparlörleri koyup müzik dinlediğimiz canım balkonumuz.Ev sahibinden kalma kanapesi ve yeni sıvanmış duvarları ile ılık akşam rüzgarı yüzüne vururken piknik tüpte demlenen çaylar,ya da bahardaki taze erik kiraz çilek partileri bir başkaydı o balkonda.

Tüm adapazarı karşımızdaydı..10 dairelik , kısmen öğrencilerin oturduğu bir apartmana bakan 3 katlı müstakil evimizde kendimizi dışlanmış gibi hissetsek de , hayatlarına karşıdan bakmak bir başkaydı sanki.

Bir başka zaman yaşanıyor adapazarında ne geçmiş ne de şuan, gelecek hiç değil..Bambaşka bir yüzyıl orası...

Pembe Gözlük


Salsa yı sevmeye, hissetmeye başladım.Önceden içimde kopan nerden geldim bu derse ne işim var, bu halimi bi gören olsa tavırları yerini ritme bıraktı.Sıcacık bir ortamda hissetmeye başladım kendimi, sevgi kelebeği misali :) O kadar kaptırmışım ki, bu sabah kursla ilgili fotoğraflara bakarken kendimi dans yarışmasında hayal ettim bir an.Ne muhteşem bir duygu.Yarışmada kendimi kaptırmış dans ediyorum.Herşeyden uzaklaşmış,herşeyi unutmuş...Pazartesi akşamları çok daha eğlenceli oldu artık benim için.Bir de abime yeterince vakit ayırabilsem.Bana vakit ayırmıyorsun dedi ,beni takacağı aklımın ucundan bile geçmezdi.Hadi canım "çok gezme" demenin tercümesi mi acaba bu :))

Bu arada kimsenin üzerine gitmemeye karar verdim.Kimseyi boğmaya hakkım yok , temelinde iyi niyetler olduğunu düşünsem bile..Pembe gözlükleri takma zamanı geldi, Çok fazla kurcalama içine de düşme ;)

13 Şubat 2009 Cuma

Zamanla anlıyorum seni annecim

Herkesinki tuhaf ve farklı gelir kendisine belkide..O yüzden en farklısı benimki diye başlamıyorum.Bazen öfkeden delirten ,bazen de saatlerce kahkaha attırabilen farklı bi varlık benimkisi.Hayatımdaki hiç bir şey onun yerini dolduramayacağına eminim.Bazen onu farklı yapan ne diye düşünüyorum.Sadece bir insan..Hataları oluyor,pişmanlıkları yada birden panter gibi sahip çıkışları, anlatmak istediğini kısa yoldan anlatışları , herşeye rağmen onu anlayışım...Ben onun kim olduğunu biliyorum o da beni biliyor. Kalp kırıklıklarını dökmeyi sevişini ,her şeyini görüyorum onun.Yaşadığı sıkıntılı bir dönemi dökmeli içinden.Budur onun için hayatı yaşanabilir kılan.

Karnında yaşadım aylarca ,bi organıydım onun uzun bi süre. Sonra o organını hayata salıverdi...Organı büyüdü , gelişti , düşündü, konuştu ve şimdi onu dinliyor.Herkes gibi onun kırık kalbinden gelen sesleri dinliyor.O hep anlatsın, ben de dinleyeyim.Çaylarımızı demleyip hayata içelim hep birlikte, sımsıcak sevgiyle...

11 Şubat 2009 Çarşamba

Artık özgürüm !


Söyleyemediklerimi , içime attıklarımı mail kutumda taslaklara kaydedip , sonradan okumaya son ...Benimde bir blogum var artık :) Hello World ben geldim !
Hello World , pek de güzel bişey hatırlatmadı birden..İlk yazdığım program kodu.Eğlenceli bişeyler üzerinde ihtisas yapmak varken neden yazılım alanını seçtiğimi hiç bir zaman anlamadım , anlamayacağım sanırım..Elbet bir gün anlaşılır şu bilişim dünyasının kendine çekim yasası.