İnsan sanırım en çok da yargılanmayacağını bildiği insanlarla birlikte olmaktan keyif alıyor. Benim de böyle arkadaşlarım var. İsmi bende kalsın :) Başkasına anlatmaktan çekinebileceğim bir şey bir anda onun yanında normalmiş gibi çıkabiliyor ağzımdan.O anlar çok keyifli ve yaşamanın ne kadar da keyifli olduğunu hatırlatıyor.
Tam aksine neden böyle davrandın neden onunla hala görüşüyorsun cular da var etrafımda. Sanki kendilerinde bu yargulama hakkı verilmişçesine baya baya sorguluyorlar.
Bu davranışımı yargılamam izin verdiğimi hatırlamıyorum ?
Belki çok yalnız hissettim ve bana borcunu garip bir şekilde ödemeyi teklif eden kızla dışarı çıkmayı kabul ettim .Ya da o gün canım fena halde sıkkındı.
Ahhh boundaries ! Yazının başlığı aslında tam da böyle olmalıydı. Sınırlar ! Herkes sınırı bilse ne kadar da güzel olacak değil mi ? Ya da merak ettiği bir şeyi sormak istiyorsa ;
Sormamda sakınca yoksa neden böyle yaptın ? dese mesela ?
Ama diyemez çünkü bunu sormasında amaç zaten kendi egosunu okşamak , merak değil. Sen öyle aptalsın ki sana geçmişte kötü davranan biri ile görüştün demek. Öyle kala kalıyorsun böyle seni yargılayan insanlara. Pardon ama sana benim kararlarımı yargılama hakkı verdiğimi hatırlamıyorum ?
Sınırını bil ver geri çekil !
