Kitap okumak ne kadar da ciddi bir işmiş meğer...Her aldığın gördüğün kitabı okursan içinden çıkamazsın... Çöplüğe döndürdüğün zihnini temizleyip ayıklaman uzunca bir süre alır...Bunu anlamış bulunmaktayım.Önüme gelen filmi izleyip önüme gelen kitabı okumanın bana ve daha nicelerine ne zararlar verdiğini gördüm.Seçici olmak lazım.Evet referanslarına bakıyorum önce sonra kabul ediyorum.
Evime, masamın üzerine , odama ,zihnime kısaca hayatıma kabul ettiğim bu değerli kitabın ismi "Kayıp Gül"...Henüz okumadan değer biçmemin nedeni kitabın resmi sitesini incelemiş olmam.Ve beni vuran bir alıntı, kendimi gördüğüm bir alıntıyı paylaşıyorum :
Başkaları, övgü ve takdirlerinden oluşan binlerce zehirli oku –ki bu okların öldürücü olduğunu sonradan anladım- hiç durmaksızın üstüme yağdırıyor ve en tatlı zehri kanıma karıştırıyorlardı.Her şeye rağmen, ara sıra bu sözün doğruluğundan şüpheye düştüğüm oluyor, "Onların dediği kadar "özel" miyim acaba?" diye sorup duruyordum kendime. Ama beni özel olduğuma en başta Başkaları inandırdığı için, bu soruyu tek başıma cevaplayamıyordum. Sanki aynam kırılmıştı da, kendimi görebilmek için Başkalarına bakmak zorunda kalmış; takdirlerini kaybetmemek uğruna, onlarla "iyi geçinmeye" mahkum edilmiştim. Bir anlamda, eskiden senin özleminle yanıp tutuşan ben, artık "ben" olmaktan çıkmış, beni beğenenlerin olmamı istediği "ben" oluvermiştim. Düşlediğimi değil de, Başkalarının benim adıma kararlaştırdıkları hayatı yaşamaktaydım kısacası.
Kitabı elime almak için sabırsızlanıyorum....:)
Kaynak : http://www.kayipgul.com/tr_index.html
Evime, masamın üzerine , odama ,zihnime kısaca hayatıma kabul ettiğim bu değerli kitabın ismi "Kayıp Gül"...Henüz okumadan değer biçmemin nedeni kitabın resmi sitesini incelemiş olmam.Ve beni vuran bir alıntı, kendimi gördüğüm bir alıntıyı paylaşıyorum :
Başkaları, övgü ve takdirlerinden oluşan binlerce zehirli oku –ki bu okların öldürücü olduğunu sonradan anladım- hiç durmaksızın üstüme yağdırıyor ve en tatlı zehri kanıma karıştırıyorlardı.Her şeye rağmen, ara sıra bu sözün doğruluğundan şüpheye düştüğüm oluyor, "Onların dediği kadar "özel" miyim acaba?" diye sorup duruyordum kendime. Ama beni özel olduğuma en başta Başkaları inandırdığı için, bu soruyu tek başıma cevaplayamıyordum. Sanki aynam kırılmıştı da, kendimi görebilmek için Başkalarına bakmak zorunda kalmış; takdirlerini kaybetmemek uğruna, onlarla "iyi geçinmeye" mahkum edilmiştim. Bir anlamda, eskiden senin özleminle yanıp tutuşan ben, artık "ben" olmaktan çıkmış, beni beğenenlerin olmamı istediği "ben" oluvermiştim. Düşlediğimi değil de, Başkalarının benim adıma kararlaştırdıkları hayatı yaşamaktaydım kısacası.
Kitabı elime almak için sabırsızlanıyorum....:)
Kaynak : http://www.kayipgul.com/tr_index.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.