Hafıza ve Uyku

İnsanın kısa bir süreliğine de olsa hafızasını yitirmesi ne korku dolu bir durum.
Kısa derken gerçekten kısa.En fazla 30-40 sn.Genelde yorucu bir gün sonrası başıma gelen bu durum dün gece korkudan titrememe sebep oldu.

Cumartesi gecesinden bu güne (3 gündür)  doğru düzgün uyumadığım için bakışlarım aptallaşıp ruhen ağlamaklı bir duruma geçtim.
Her ay ortasında yaptığımız gece çalışması sonrası problemlerden dolayı Cumartesiyi pazara bağlayan gece 3 te başlayan çalışmama Pazar akşam 18 de son buldu.
Bu yetmezmiş gibi Pazar ve Pazartesi gecelerim Yiğit in hastalanması nedeniyle nöbetle geçti.saat başı ayakta idim neredeyse.
Tüm Pazar yanında olamamanın verdiği hüzünle ağlayan yavrumu teselli ederken kendi halime acıyacak bir durumda değildim.
Ve dün akşam Şamil in iş yemeği dolayısı ile evde yalnızdım. Yiğit 10 da uyuyunca ben de huzurla hafif esen rüzgarla birlikte uykuya daldım.

23 :30 gibi bir ses ile birlikte yataktan kalktım.İçeriden süzülen ışığa doğru ilerledim ve odada kimse yoktu.Evde neden yalnız oluşumu anlamaya çalıştım ki evde yalnız olmak benim için çok doğal bir durum değil :)

Oturduğum yerde eşimin nerde olduğunu hatırlamaya çalıştım.Ellerim başımın iki yanında hafızamı zorlarkenki korkuyu hala hissedebiliyorum.Uyanamamak kendine gelememek sorular sorular...

Sonra hatırlayıp yatağıma uzandım...Derin uyku huzuruna teslim olarak...