Şuan bir projenin pilotu için çağrı merkezindeyim.Yazı yazılacak zaman değil ya işte gelince tutamıyorsun.Nereye kayboldu o coşku ? cümlesi kafamda sürekli.Özellikle böyle 30 yaş altı grubun yoğunlukta olduğu çalışma ortamlarına girdiğimde hissettiğim duygularla canlanıyor bu soru kafamda...
Hakikaten nereye kayboldu o coşku ? Giderek eşime benzediğimi farkediyorum.Hayranı olduğum o soğukkanlılık meğer yaşın getirdiği bir şeymiş.Duygusal gel gitler yaş ile azalıyormuş.Sadece duygusal gel gitler değil yaşama aşkına da birşey olmuş sanki...En ufak anların verdiği mutluluklar giderek azalmaya başlamış gibi.İşlerin yoğunluğu mu haftaya gireceğim sınavın stresi mi ? Yiğit e yetemiyorum korkusu ve endişesi mi ? Nedir beni coşkudan uzaklaştıran...
2015 için hedefim PMP sertifikası almak yanında başka bir şeyler de olmalıydı.Mesela spora başlamak...
Bazen birini herhangi o an içimin ısındığı birini gördüğümde hep konuşasım geliyor.Dinlemeden sürekli konuşmak..Sadece konuşmak...Neden böyle oldum ?
Zamanlama kötü kendimi şuan keşfe çıktım.Şu proje bir yol alsaydı...Şu proje o proje bu proje....Zaman gidiyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.