18 Kasım 2011 Cuma

Kulağımı tıkadım

Kulağımı tıkadım ev sahibiyle tartışan yan masadaki çocuğa...
Kulağımı tıkadım tüm olumsuzluklara...

Zor bir dönemin ardından gülümsemenin gülmenin önemini bir kez daha hatırladım...
Ananemi kaybetme ile yaşadım 2 hafta ve her telefonda o haberi alacağım korkusu ile
rüyalarımı ona göre yorumladım içimdeki sıkınıtıyı ona yordum ve iyileşti şimdi ananem şükürler olsun..
Zor ameliyatı sonrasında gözlerinde göremediğim o mavi ışığı görmeye başladıgımda mutluluk geri geldi tekrar.Diyaliz sırasında bana bakarak "gidiyor musun?" diyişi o gözlerindeki mavilik uzun süre hafızamda kalacak eminim...
Ona sarılıp çok sevdiğimi söylemeyi bu zamana sakladıgım için utandım.
Param olursa Esra ya vericem diyişi o hasta yatağından ah ananecim artık para kazanıyorum öğrencilik bitti diyemedim sustum.
Annemin zorla yemek yedirmesi esnasında el hareketi ile al sen bunu ye diyişi ile bizi kahkahaya boğması.
İyiki gitmedin iyiki varsın Ananecim..Seni çok seviyorum.İnşallah çocuklarımda seni görecek

1 yorum:

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.