Biliyorum meyve ye diyorsun o nazik tekmelerinle, süt iç kendine bak diyorsun...Ama anne üzgün bugün, bugün yorgun hafif depresif..Üzmek istemem seni.Ne kadar sertleşti tekmeler.Kızıyorsun kendimi üzdüğüme biliyorum.Ne de tatlısındır sen şimdi.Ellerin yumuk , gözlerini arada açıp açıp...
Bebek odası ve doktor krizlerimiz oldu bizim..Ondan bütün bunlar yavrucağım.Ondan bu vücudumdaki değişiklikler ondan senin tepkilerin..Huysuzlanma geçicek hepsi.Yine mutlu güzel günlerimiz olup,oturup sadece seni düşünüp sevicem karnımı.Endişelerden uzak...
Bu arada Dostoyevski Ev Sahibe sini bitirdim.Çeviri kötüydü sanırım yada romanı sevemedim.Elimde charles Dickens İki Şehrin Hikayesi var.Arada senin ile ilgili konularda bilgilenmek için Mahallenin En Mutlu Bebeği isimli kitabı okuyorum.
Her gördüğüme içimi dökesim var.Beklediğim kişiden beklediğim o şefkati alamanın içler acıtan öfkesi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.