Sıradan bir gün...İşten çıkıp Koşuyolundan Yiğit i alıp eve gitmek üzere yürüyordum.Yiğit minübüslere bu aralar çok meraklı olduğu için taksi yerine minibüs ile önce acıbadem caddesine çıktık.
Karşıdan bir baba ile oğlu...mümkün değil 20 yıl öncesi Ali karşımda..İlk çocukluğum kendimi bildiğim andan beri ilk arkadaşım.
Olamaz gerçek mi diyerek yürüdük birbirimize ve sarıldık.Aynı yaşlardaki çocuklarımız da sarıldı birbirine.Öptüler birbirlerinin ellerini.Gözlerim doldu
Tüm duyguları karşılıklı söyleyip vedalaştık.
Fotoğraf çektirdik telefonlarımızı aldık.Tekrar görüşeceğiz kısmetse :) Ama hiç biri 20 küsür yıl sonraki ilk karşılaşma gibi olmayacak eminim.Yine de çocukluğumu kendimin bir parçasını karşımda kanlı canlı görmek yaklaşık 1 saat şapşal bir gülümseme ile bıraktı beni :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.