Bazen karamel olsam diyorum.Evde daha çok kıymet gören , elle yemek yedirilen, gerektiğinde tüyleri kestirmek için araba ile götürülen, suyu yenilenip, gözleri, poposu temizlenen o...
Kimse gençlere değer vermiyor.Bu düşünceye bugünkü Haşmet Babaoğlu yazısı sevketti beni.Evde küçüksen ,senden büyük varsa susmak zorundasın...İş yerinde sana iş verip acayip tavırlar sergileyen biri eğer ki senden sözüm ona daha fazla "tecrübesi" varsa ve yaşça büyükse yine susmak zorundasın..
Oysa karamel gerektiğinde bana pençe atabiliyor.
Ben karamel olmak istiyorum.
