İçim tuhaf.Hayatımın kararsızlık günlerini bakıcı arama günleri olarak hatırlayacağım.Doğum sonrası ilk işe başlarken yaşadığım bu kaosu tekrar yaşıyor olmak,iş mi ev mi ikileminde kalıp hiç birşeye odaklanamamak kötü. Bakıcımız ameliyat nedeniyle işi bırakıyor.Tabi bu süreçte insan sarrafı olabilseydim diye içimden geçirip hergün iş çıkışı görüştüğüm adayların gözlerinin içine bakıp bir ipucu yakalamaya çalışıyorum.Yanımızda iyiki Şerife anne var.75 yaşındaki kayınvalidem.. Hikaye ,olay anlatımları muhteşem, sohbeti iş sonrası biraz ağır gelse de akıcı,kendisiyle dalga geçebilen , annem duymasın mutfakta harikalar yaratabilen kalender bir kayınvalide.Benim için bir nevi anneanne gibi.Uzun ömürleri olsun...
Bazen hani böyle için şişer, ne yapıyorum ben bu dünyada dersin.İşte o kıvamdayım bu aralar.Böyle işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.