Gece 11 buçuk, tv karşısında uyuklarken hafif ürperirsin ,yatağa gitme vakti gelmiştir.Yastığa başını koyduğun an bir şey takılıverir aklına...O gün ,bir önceki gün, bir hafta önce ya da aylar hatta seneler önce yaşanmış olabilir.Küçük bir an, bakış ya da söz...Bütün uykun kaçıverir.Huzursuzluk kaplar içini.Söyleseydim yapsaydım cümleleri dolaşır beyninde yapmış olmayı istediklerinle yaşarsın o anları tekrar tekrar.Salona geçersin.Bir kalem olsa elinde de yazsan duygularını..Çocuğun boya kalemi ile resim defteri geçer eline..O da ne ? Klavye kullanmaktan yazmak zor gelmeye başlamış.Vazgeçersin...Battaniyeyi sarmalayıp öylece bakarsın, bakarsın..Sonra bir kıpırtı gelir uzaktan.Kıyafetlerin birbirine sürtünme sesi ve eşin karşında belirir.Neyin var ?
Neyim var ? Kafamda bir tuhaflık mı desem ne desem ?
Bakmayın böyle uyku kaçıran bir gece geçirdiğime...Coşku ile girdim bu seneye..Oğlum canım birtanem büyüyor.Saçlarına gömülüp orda nefes aldığımda huzur bulmaya devam ediyorum.Gülümsemesi çok hoş çok tatlı..Ön dişleri hafif çıkık gülerken öyle sevimli oluyor ki o haliyle.Annesi nin babasının gibi gözleri ışıldıyor gülerken..
Zaten oldum olası sevmem ya sadece ağzı ile gülenleri..Gülerken heryeri gülen insanları hep samimi bulmuşumdur..Eşimi de güldüğünde gözlerinin ışıldaması bağlamıştı ilk bana.
Böyle işte yeni yıl ilk günler.Sabahlar hala karanlık olsa da umut var içimde bu yıla dair.
Sanki daha çok sevgiyle dolacak kalbim.Daha çok mutlu olup mutlu edeceğim.Sanki ülkem daha huzurlu olacak.Tüm dünya barış içinde.Hayaller Paris.. ama olsun hayal olmadan olmaz ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.